"Асацыяцыі" — унікальны, адкрыты для публікі праект Дзяржаўнага музея-запаведніка "Царскае Сяло", які аб'яднаў класічнае мастацтва і авангарднае. Кожнае лета, пачынаючы з 2009 года, вядучыя пецярбургскія дызайнеры ствараюць арыгінальныя калекцыі на зададзеную музеем тэму...
Крыніцы натхнення — касцюм, аксесуары, прадметы дэкаратыўна-прыкладнага мастацтва, якія захоўваюцца ў фондах, архітэктурныя ансамблі, інтэр'еры палацаў і павільёнаў, рэгулярныя сады, пейзажныя паркі і непаўторная атмасфера "Царскага сяла" у цэлым.
Тэма 2013 года "Пасольскія дары: краіны і стылі" — гэта і 400-годдзе Дома Раманавых, і тры свецкіх стагоддзя Пецярбурга, але галоўнае — калекцыя падарункаў і дароў расійскім імператарам, якая захоўваецца ў "Царскім Сяле". Венцэносныя гаспадары размяшчалі падарункі ў парадных залах, на жылых паловах, нават вылучылі для іх спецыяльную пакой у Александраўскам палацы. Гэта былі дываны, посуд, прыбраныя падносныя стравы, зброя, мэбля.
Еўрапейская культура — па меркаванню Алены Бадмаевай — падарунак лёсу для Расіі. Галандскія, нямецкія, французскія, англійскія сукенка, мэбля, свецкі этыкет, лад жыцця былі запазычаны і таленавіта перапрацаваны, так што вельмі хутка сталі зусім для нас роднымі. "Кадо", ад французскага "cadeau" — падарунак — называе Бадмаева калекцыю, дакладней, уяўленне: у велізарным кубе, перавязаным чырвонай святочнай стужкай, які плыве на плыце да гледачоў па Вялікай сажалцы, схаваны лялечны, кардонны будуар. Гаспадыня — сапраўдная балерына — прымярае "гарсэты", "панталоны", "негліжэ" і "вячэрнія сукенкі". Белая папера, ледзь улоўныя абрысы — накіды арнаментаў — ёсць дзе разгуляцца ўяўленню.
Лілія Кісяленка стварыла калекцыю-прысвячэнне Галандыі "№32,5", галоўнай крыніцы натхнення Пятра I. У маштабным перформансе былі задзейнічаны: комплекс "Адміралцейства", мужыкі — героі палотнаў Брэйгеля са шчыльнага кардона, жывыя нідэрландскія "малочніцы", паром, стог сена і 300 метраў беласнежнага палатна. Мадэлі Кісяленкі — ультрасучаснае чытанне народнага касцюма XVII стагоддзя. Аскетычная чорна-белая гама, цяльняшкі і паласатыя майкі замест блуз, на галовах — цацачныя караблікі з накрухмаленага палатна. Але ёсць і чыстая праўда: пышныя спадніцы, упрыгожаныя тасьмой, абавязковыя для працавітай дзяўчыны фартухі і клумпы, драўляныя чаравікі, якія мы клічам па-французску "сабо". У цэнтры дзеяння — рэканструкцыя адбельвання легендарнага галандскага палатна: дзяўчаты размотваюць фартухі (50 м кожны) і палошчуць тканіну ў водах возера.
Таццяна Катэгава аддала даніну ўсходняму духу Пецярбурга. У раскошным павільёне "Вячэрняя зала" (сааўтарам выступіла былая прыма-балерына Барыса Эйфмана, цяпер — рэжысёр-пастаноўшчык Міхайлаўскага тэатра Вера Арбузава) яна разыграла маленькую трагедыю, у якой звар'яцелы ад кахання хан-амбасадар спрабаваў заваяваць сэрца рускай прыгажуні. У ход ішла саспелая экзатычная садавіна на срэбных падносах і буйныя каштоўныя каралі сакавітых адценняў лета, прывезеныя Катэгавай з Марока. Аднак мадэлі — 14 балерын Міхайлаўскага тэатра былі непахісныя. "Спакуса" — вытанчаная, пачуццёвая калекцыя начной бялізны. Швейцарскі вельмі тонкі батыст, карункі ручной працы і крой, які адсылае да лепшых узораў тых часоў, калі свецкія дамы нават у сне павінны былі выглядаць бездакорна.
