Два дзясятка гадоў назад у Гомелі адбылася першая персанальная выстава мастака Валерыя Віктаравіча Ляшкевіча. Але, нажаль, з тых часоў адзінымі "вернісажамі" для бяздомнага мастака станавіліся цэнтральныя вуліцы горада над Сожам, а часам — вуліцы горада на Няве — Санкт-Пецярбурга.
Сітуацыя памянялася толькі нядаўна: выставы гомельскага мастака прайшлі ў пецярбургскіх клубах, а два месяца таму — у Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі.
А цяпер — персанальная выстава мастака праходзіць у Гомелі. На ёй прадстаўлены графічныя партрэты, выкананыя напачатку 90-х гадоў мінулага стагоддзя.
На сустрэчы з мастаком, якога часам завуць "выбітнасцю Гомелю", адбыўся паказ дакументальнага фільма "Скрыжаванне", галоўным героем якога стаў сам Валерый Ляшкевіч.
на фота: Валерый Ляшкевіч з аўтарамі дакументальнага фільма "Перакрыжаванне": Анастасіяй Мірашнічэнкай (справа) і Аленай Антанішынай (злева)
Затым мастак пагутарыў з публікай: з вялікім энтузіязмам ён распавёў аб прадстаўленых на выставе творах.
У працах Валерыя Ляшкевіча кожная дэталь сімвалічная. "Жанчына ў капялюшы" — погляд мастака на гарбачоўскую Перабудову.
"Любы галаўны ўбор з'яўляецца каўпаком, значыць чалавек не ўсё ўсведамляе са сваіх праблем і задач — ён абдураны, — распавёў Валерый Ляшкевіч. — Капялюш перавязаны бантам рэвалюцыйным. Рэвалюцыі — гэта вялікае гора, гэта знішчэнне нажытага патэнцыялу. Тое, што прыходзіць ў непрыдатнасць мы павінны эвалюцыйным спосабам змяняць, а не рэвалюцыйным".
Валерый Ляшкевіч — дзіўна светлы чалавек, са сваёй філасофіяй, сваімі поглядамі на сучаснае грамадства. 63-гадовы мастак, нягледзячы на ўсе нягоды і бедствы, суправаджаючыя яго няпросты жыццёвы шлях, застаецца добрым, сціплым і спагадным чалавекам, адданым сваім прынцыпам і ідэалам.
